Metro Awakening – İnceleme

‘Metro Offroad’ anlaşmayı imzaladıktan sonra, ‘Metro’ oyun serisi bir sessizlik evresine girmiş gibi görünüyor. Aynı adlı çok satan roman serisinden uyarlanan bu kıyamet sonrası hayatta kalma oyunu, benzersiz arka plan dünya görüşü, insan doğasının derin kazısı vb. ile ünlüdür. Romanların yazarı Dmitry Glukhovsky’nin birçok uyarlama oyun gibi işi oluruna bırakmayıp, ister “Metro 2033” oyunundan uyarlanmış olsun, ister “Metro Last Light”, “Metro Out of Town” orijinal hikayesi olsun, oyunun senaryosuna ciddi bir şekilde katılması nadir görülen bir durumdur ve hepsi de özellikle “Metro” hikayesi iyi bir ün kazanmıştır. Hem Metro 2033’ten uyarlanan oyun hem de Metro Last Light ve Metro Homeward Bound’un orijinal hikayesi, özellikle hikayeleriyle iyi bir ün kazandı.

Tam da oyuncular Artyom’un hikayesinin sona erdiğini ve serinin yeni bir hikaye yayınlamadan önce bir süre durulması gerektiğini düşünürken Vertigo Games, hikayenin geçtiği zaman diliminin yanı sıra onu yöneten ana karakterlerin de ilk kez sahneye çıktığı ve senaryodan hala senaryonun yazarı olan Dmitry Glukhovsky’nin sorumlu olduğu Metro Awakening adlı bir VR oyunu çıkardı.

O halde, en azından olay örgüsü açısından endişelenecek pek bir şey yok.

2028 yılında geçen Metro Awakening, oyuncuları karısını ve çaresizce ihtiyaç duyduğu ilacı bulmaya çalışan bir doktor olan Sardar rolüne sokuyor. Metro dünya görüşünden geldiği ve Kara Canavar henüz yok edilmediği için, gölgelerde gizlenen mutantlara ve insan güçlerine ek olarak açıklanamaz bir doğaüstü unsur var – ve belirli bir seviyeyi keşfederken tekrar tekrar ortaya çıkan tekrarlayan materyalleri bulduğunuzda bunun sadece tembellik olduğunu düşünmeyin! ……

Bir VR oyunu olarak, göz önünde bulundurulması gereken ilk şey daldırmadır. Oyunculara gerçekliğin varlığını unutturmak ve kendilerini oyunun şekillendirdiği alternatif dünyaya nasıl kaptıracakları, VR oyunlarının en temel işlevi olan etkileşim duygusunu test eder.

PS VR 2 / Meta Quest 3 neslinde, VR oyunlarının teknolojisi nispeten olgunlaştı, bu nedenle etkileşim tasarımında zaten net bir mantık var. Metro Awakening’de önemli sayıda etkileşimli sahne var – piyanolar, kitaplar, şişeler ve benzerleri yeni bir şey değil ve dürüst olmak gerekirse sadece tatlı bir nokta olarak kabul edilebilir, bu nedenle aynı üretim seviyesindeki diğer VR oyunlarıyla karşılaştırıldığında, Metro Awakening ek sahne ile etkileşim derinliğinden yoksundur ve sadece bir varoluş unsurudur. Sonuçta, ana oyun hala doğrusal keşif.

Metro Awakening bölümlere ayrılmıştır ve her birinin tamamlanması yaklaşık bir saat süren ondan fazla bölüm içerir, bu nedenle genel oyun süresi tam fiyatlı bir oyununkine eşdeğerdir. Seviye tasarımı açısından Metro Awakening, tehlikelerle başa çıkmak için kıyamet sonrası bir ortamda sınırlı kaynakları aramaya odaklanıyor ve bu ortamdaki keşifler oyunun seviyelerini oluşturuyor.

Sardar, insanların yerleştiği istasyon kolonilerinin yanı sıra mutantların istila ettiği tünellerin derinliklerine inecek ve ayrıca her seviyenin keşif deneyimine farklı bir şey getirdiği yüzey alanlarına ulaşma şansı da var. Örneğin, yeryüzünde dolaşırken bir gaz maskesi alıp takmanız gerekecek ve radyasyonun olduğu alanlarda bununla başa çıkmak için manuel olarak bir kartuş takmanız gerekecek; ve mutant örümceklerin dolaştığı tüplerde, ekipmanınızı rastgele çıkardığınızda elinize gelen şeyin bir örümcek olduğu ortaya çıkacak ve onu patlatmak için kendi elinizde ezmeniz gerekecek……. Elbette tüm bunları kendi başınıza yapmanız gerekiyor.

Serinin önceki oyununda olduğu gibi Metro Awakening de oldukça sınırlı kaynaklara sahip – maske kartuşu yalnızca 3 dakika dayanıyor ve sırt çantanıza yalnızca 3 kartuş asabiliyorsunuz – bu nedenle yerde kaybolursanız tehlike sizi takip edecektir.

Aynı şey mermiler ve uyuşturucular için de geçerli. Normal zorlukta, neredeyse her merminin değerli olması gerekiyor, bu da bir VR oyunu için biraz fazla, özellikle de Normal zorlukta bir mutantı öldürmek için beş veya altı atış gerektiğinde ve iyi bir çöpçü avından sadece iki veya üç mermi alabildiğinizde, kaynakları kontrol etmenin ne kadar zor olduğunu görebilirsiniz.

Yani sadece sürükleyiciliği deneyimlemek istiyorsanız, kolay moda geçebilirsiniz, istediğiniz zaman harcayabileceğiniz çok fazla kaynak yok, ancak hedefiniz hala titrerken cephane israfı konusunda endişelenmenize gerek yok.

Artık bu bir VR oyunu olduğu için, kullanıcı arayüzünün düzenlenmesi tasarımın doğal bir parçası. Oyuncunun maruziyeti (yani düşmanın ne kadar fark edeceği), zaman (gerçek zaman, muhtemelen oyuncunun saatin kaç olduğuna karar verebilmesi için) ve kartuş için mevcut zamanın tümü sol bilekteki saate entegre edilmiştir.

Geri kalan ekipman ve verilerin tümü Sardar’ın sırt çantasında özetlenmiştir; çakmak, jeneratör, fişek ve el bombaları kitap çantasını sol omzundan çıkardıktan sonra çıkarılırken, cephane ve uyuşturucu sayıları, görev hedefleri ve elde edilen mevcut seviye koleksiyonları sırt çantasındaki bir etikette görüntülenir.

Sol omuzdaki sırt çantası dışında, Sardar’ın tüm vücudu önemli ekipmanlara sahiptir; sağ omuzda birincil silah, sağ belde bir tabanca, göğüste mühimmat ve başın üstünde bir far anahtarı bulunur, bu da keşif sürükleyiciliğini giderek daha sürükleyici hale getirir.

Savaş, tüm oyunun sürükleyiciliğini en çok artıran unsurdur. Metro serisi her zaman kafa kafaya savaşmayı ya da etrafta gizlice dolaşmayı seçme özgürlüğüne odaklanmıştır ve VR ortamı söz konusu olduğunda bu fikri miras alır. Mutantlarla yapılan savaşların çoğu zorlu geçiyor ve hızlıca kaçarak mermi tasarrufu yapma seçeneği de var ancak bu yoğun koşu VR vertigoya neden olabiliyor, bu yüzden ben bir merdivene çömelmeyi ve devam etmeden önce AK47’mle tüm canavarları vurmayı tercih ettim.

İnsan düşmanlarla mücadele etmek nispeten biraz daha eğlenceli. Seride olduğu gibi bu oyunda da düşmanları uzaklaştırmak için şişe ve teneke kutu fırlatmak ve onları bayıltmak için yumruk veya tüfek dipçikleriyle kafalarına vurmak gibi gizlice bayıltma oynanışı sunuluyor ve oyun selefiyle aynı öldürmeme ve tespit etmeme başarılarını da içeriyor. Oyunu türünün diğer VR oyunlarından ayıran şey, oyuncunun askeri bayılttıktan sonra silahını alabilmesi ve şarjörü çantasına çekebilmesidir.

Metro Awakening, kendi kalibresindeki bir oyun için olay örgüsü, savaş ve hayatta kalma açısından mükemmel olmaya devam ediyor. Sorun oyunun kendi sunumundan kaynaklanıyor, belki de VR ortamı çok fazla hızlı tempolu sahne inşa edemediği için, oyun biraz fazla hayatta kalmaya odaklanıyor ve içeriğin bu yönünü keşfetmek, çok fazla yürüme simülasyonu ile dolu bir bağlantı olarak kabul edilebilir. Klostrofobikler için temelde hiç akıllıca olmayan çok sayıda boru delme işlemi var.

Oyunun bulmacalarının çoğu, kilitli kapıları açmak için elektrikli aletleri çıkarmayı içeriyor, ara sıra çevresel bulmaca unsuru da var, ancak bunların çoğu değil ve daha çok bilinmeyen ortamları keşfetmeye odaklanıyor.

Buna ek olarak, PS VR 2 versiyonunda oyunu oynamamı neredeyse tamamen engelleyen kötü bir hata vardı; oyuna ilk başladığımda, ana menü geliştirme yer tutucularıyla doluydu ve oyunun dilini değiştirirken bile herhangi bir seçenek seçemiyordum, bu yüzden makineyi yeniden başlattım, bu da her şeyin ilacı oldu ve sonra oyunu normal bir şekilde oynayabildim.

Ancak genel olarak, “Metro Awakening” kesinlikle bu nesildeki VR oyunlarının ilk kademesi olarak kabul edilir, ancak “Half-Life Alix” in etkileşimli yüksekliği kadar yüksek olmasa da, hayatta kalma savaşı deneyimi açısından VR alanında benzersiz bir seviyedir.

Metro Awakening’den sonra Metro düzgün bir devam oyunu alacak. Eğer imkanınız varsa, Metro Awakening, yenisi gelmeden önce o dünyaya geri dönmenin en iyi yoludur.